,, Ulotne chwile''

,, Ulotne chwile''

Gdy upadłam, nie od razu wstałam.

Gdy nic, nie miałam.

Myślałam, że już tak zawsze będzie.

Stał się cud.

Dla jednych mało, to dużo

Dla drugich dużo, to za mało.

A dla mnie to, całe hektary złotego pola.

Złote zboża.

Mam swój cud.

Dla mnie, cały świat.

To wiele.

Nie, za mało.

A w sam raz.

Choć życie, to ciernie i walka.

To nie róża, bez kolców.

Choć piękne, jak jej płatki na wietrze.

Kołysze się swoim rytmem.

I powie sama, kiedy zakwitnie.

Kiedy ją podlejesz.

Czy z nią dialog wznawiasz?.

Z kwiatami się rozmawia.

Tak robiła moja babcia.

Dlatego jej życie ,było tak piękne i barwne.

Nie do opisania.

Zawsze walczyła, z przeciwnościami.

Powalczę i ja...

Przecież życie jest piękne.

Spróbuj i Ty przekonasz się.

Że mówię prawdę.

Podlej, to rozsądkiem.

Z umiarem.

I nie przesadzaj.

Nie daj się zwieść pięknymi rzeczami.

Kupuj z umiarem.

Nie daj się skusić przepychem i rarytasami.

Żyj spokojnie.

Ale odważnie .

Piękno jest w środku.

Nie na zewnątrz.

Niech Cię to nie zwiedzie.

Zaufaj, a będziesz żył w harmonii.

Wśród bukietów.

Dostaniesz polany.

A w podzięce miłość i przyjaźń cenną.

To co ważne, nigdy nie przeminie.

Schowa się na chwilkę.

Za zakrętem.

Później odkryjesz, ze było warto tak żyć jak dawniej.

Z całej siły dobro dawać.

Żyć skromnie, być dobrym człowiekiem.

W pokoju żyć.

To już sztuka.

Nie teatralna.

Ale samo życie nazywa się.

To nie przedstawienie.

Życie to chwila.

Nie graj.

To dobre dla aktorów.

Bądź zawsze sobą.

I doceniaj to co masz.

Każdą z chwil.

Los dał Ci tyle.

W zanadrzu czekają momenty.

Niuanse, dramaty.

Chwila.

Moment.

Sekunda.

Życie to ulotka.

Łap ją.

Jak skrzydła motyla.

Ja złapałam.

Nie wypuszczę już ,go ze swoich rąk...