,, Górskie szczyty''

 ,, Górskie szczyty''

Widzę roztopiony biały puch.

Widziany ostatnio przez księżyc.

Bóg stworzył je, dla piękniejszego świata.

Oprószone śniegiem jak nimfa pianą,

stanęły w miejscu obojętnie.

Bez słowa, w mroku utajone.

Słońce jedyne je oświeca w dzień.

Świat olśniły, dały niepowtarzalną urodę.

Wypiękniały przy nich chmury, jeziora, potoki wspaniałe,

zwierzęta i pagórki ukochane.

Zrenice osadziły się głęboko w górskich potokach, obfitości życia.